Jumaat, 29 Julai 2011

Cerita di stadium

*tak beli lagi

Semalam Malaysia seri 1-1 dengan Singapore tapi kalah agregat 4-6. Sekian laporan sukan.

Sejak K. Rajagopal ambik alih skuad bola sepak Malaysia, skuad Harimau Malaya punya ngaum sikit2 boleh kasi lawan kecut perut. Boleh tengok ramai fan dah bangga nak pakai jersi Malaysia. Honestly, aku tak setuju sangat dengan frasa, "___ (nama kelab EPL) in my heart, Malaysia in my soul". Bagi aku ni bullshit.

Again, it's my personal opinion.

Maybe sebab aku bukan la penyokong fanatik mana2 kelab. Tapi kalau orang tanya kau sokong kelab mana, tak fikir panjang, aku sebut je Man U. Jangan lah tanya aku pasai pa aku sokong. Memang aku tak boleh explain. Buat macam mana, aku membesar di zaman manusia tengah dok up-up kan Abang Bekem. Apa salahnya aku join, ye dak? Tapi kalau katakan Man U kalah dengan team cikai2, Wigan Atlethic contohnya, aku jadi emo sikit. Terus tak lalu makan 2 hari. Tu simptom2 aneh yang aku pun tak paham sampai sekarang.

******

Cakap pasal tengok live kat stadium, aku penah pegi sekali. 2-3 taun lepas. Kedah lawan Selangor kalau tak silap. Time ni Kedah memang pegang Liga Super. Orang cakap kuat sebab player import. Ahh, aku peduli apa. Aku syak sebab negro2 import ni lah ramai awek2 cun masuk stadium. Tengok abang hitam tough ni score gol cantik2. Macho apa boleh score gol.

Masa ni aku tak ada lah fanatik bola sangat (sekarang fanatik ke?), tapi member ajak2 konon reunion aku pun join lah, why not? So, aku pun masuk lah. Ramai jugak orang ya. Ramai pakai baju hijau kuning (konfem la, dah lawan kat Alor Star), aku tibai pakai baju Polo hitam saja. Simbolik penyokong neutral lah katakan. Nampak sangat tak ada pegangan. Heh. Datang pun dengan alasan konon2 reunion, mana lah ada semangat nak sokong mana2 team. Pandang keliling, cari port baik, duduk tengok.

Wisel ditiup, game mula. Acara kejar-mengejar bola pun mula. Bila player Kedah bawak bola masuk dalam kotak penalti, semua penyokong bangun bersorak. Waa, aku macam terpinga2 kejap. Pandang tepi tengok aku sorang je duduk. Cis, rasa macam loser gila. Aku pun bangun lah sama2 sorak sambil sengih sikit kat orang sebelah. Sumpah awkward gila. Feel tu tak ada.

*ni gambar bila entah. cilok google

Mula2 ada lah sikit nyesal. Apa jadah la aku mai tengok kat stadium ni. Dah la panas, tak ada replay goal, tak nampak bola, tak nampak ekspresi muka player semasa mengeshut, tak nampak player pakai boot brand apa.. bla bla bla. 


Tapi lama2 feel tu datang. Time player Kedah attack, aku berdiri. Tengok diorang berlari, rasa nak berlari pun ada. Macam kena rasuk puaka. Puaka bola. Time ref buat decision kontroversi sikit, fan stat maki ref, aku pun join sekaki. Padahal aku tak nampak pun bola kat mana, apa foul tadi. Seronok rupanya maki2 orang ni. Haha.

Damn. Macam mana nak buat ending entri ni ha?



Okay. Sebenarnya semangat sokong bola kena pupuk. Macam cinta jugak.

Ops!


6 ulasan:

Tanpa Nama berkata...

nice writing!

Cerah Jeff berkata...

serius beza dowh tgk bola kat stadium ngan kat rumah,aq jadi gila kalo tgk kat stadium..

aina halim berkata...

best nih

rekbing berkata...

@cerah: sekarang kalo aku tgk kat stadium xtau la cmne. heh

lutfi berkata...

ak penah gi paroi, selangor lwn ns. paling best mase player ns pegang bola dlm kotak penalti, pastu ref wat bodoh je. mmg sedap la maki "REF BODOH REF BODOH"
siyes feel gila. padahal bkn ade replay pon. kira klau pi stadium mmg akn rase la ape yg ko n ak rasa nih. then, ak xtau cmna nk end komen nih. hahah

roq berkata...

sedih kot kalah......

singgah2 la sini..huhu